مقایسه ی سطح سرمی آهن، فریتین و tibc در کودکان ۹-۵۹ ماهه تب دار با کودکان تب تشنجی

مقدمه: درصد بسیار کمی از تب ها باعث تشنج شده و تغیرات مقادیر برخی از مواد موجود در خون نیز می تواند باعث تشدید و یا کاهش بروز تشنج شود. هدف از این مطالعه مقایسه سطح سرمی آهن و فریتین در بین کودکان تب تشنجی و تب دار بدون تشنج می باشد. مواد و روش ها: این پژوهش برروی 485 بیمار 9 تا 59 ماهه تب دار مراجعه کننده به بیمارستان امام حسین (ع) شاهرود در سال 90 انجام شده است. در این مطالعه بیماران به دو گروه مورد (کودکان تب تشنجی) و گروه شاهد (کودکان فقط تب دار) تقسیم شده و پس از انجام اقدامات اولیه، تثبیت علائم حیاتی، کنترل تشنج و تب، خون وریدی از همه آنها گرفته شده و آهن سرم، ظرفیت اتصال آهن تام ( tibc ) و فریتین با روش استاندارد اندازه گیری شده است. نتایج: در این مطالعه، 165 کودک در گروه کودکان تب تشنجی و 320 کودک در گروه شاهد قرار گرفتند. از این بیماران، 1/49% در گروه مورد و 6/51% در گروه شاهد مذکر بودند. میانگین سنی کودکان 4/14 ± 1/32 ماه در گروه مورد و 4/15 ± 2/34 ماه در گروه شاهد بود. میانگین زمان تب در کودکان گروه مورد 2/1 ± 2/3 روز و در گروه شاهد 2/1 ± 0/4 روز بود. میانگین مدت زمان تشنج 7/0 ± 2/1 دقیقه و میانگین دفعات تشنج 3/1 ± 0/1 مرتبه به دست آمد. نتایج این پژوهش نشان داد که مقادیر آهن (003/0 p< )، فریتین (008/0 p< ) و tibc (001/0 p< ) به طور معناداری در گروه مورد بیشتر از شاهد بود. همچنین این مطالعه نشان داد که انواع درجات آنمی در گروه شاهد (7/38%) بیشتر از گروه مورد (1/29%) بوده است. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که سطح المان های آهن در کودکان دچار تب و تشنج بالاتر از کودکان بدون تشنج بوده و به نظر می رسد سطوح پایین تر آهن می تواند نقش محافظتی در پیشگیری از تب تشنج داشته باشد.